Całościowe zaburzenia rozwoju: Autyzm / Zespół Aspergera
Diagnoza całościowych zaburzeń rozwojowych w większości przypadków może być przeprowadzona już w pierwszych latach życia dziecka.
Już w okresie niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa u niektórych dzieci rodzice bądź opiekunowie obserwują niepokojące objawy.
Specjaliści zajmujący się oceną rozwoju małych dzieci zwracają szczególną uwagę na reakcję dziecka na próby przytulania, kontakt fizyczny, jakość kontaktu wzrokowego, uśmiech dziecka, reakcję na obecność rodzica i jego głos, reakcję na widok kogoś obcego, rozwój mowy, umiejętność zabawy i umiejętność dzielenia wspólnego pola uwagi.
Całościowe zaburzenia rozwoju obejmują:
- zaburzenia interakcji społecznych
- ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowań, zainteresowań i aktywności
- zaburzenia werbalnego i niewerbalnego komunikowania się
Rozpoznanie ustala się w oparciu o dokładną obserwację dziecka, wywiad z rodzicami, badanie psychiatryczne, badanie psychologiczne, konsultacje specjalistyczne (neurolog, genetyk, audiolog) oraz inne badania dodatkowe – zależnie od potrzeb indywidualnych.
Im wcześniej postawiona diagnoza, tym szybsza interwencja i większe szanse na to, że dziecko w życiu dorosłym będzie mogło sobie całkiem dobrze radzić z codziennymi obowiązkami i wymaganiami społecznymi.
Wczesna terapia jest też profilaktyką innych zaburzeń, wtórnych do CZR.
U nieco starszych dzieci, zazwyczaj w okresie przedszkolnym, kiedy objawy są bardziej widoczne a oczekiwania od przebiegu procesów rozwojowych dziecka dużo większe ocenie podlegają zainteresowanie i próby podejmowania kontaktów z rówieśnikami, pomysłowość, wyobraźnia w zabawie, ruchliwość dziecka, umiejętność rozumienia potrzeb i stanów emocjonalnych innych dzieci, dystans.
U większości dzieci, u których w funkcjonowaniu występują deficyty, w okresie szkolnym obserwuje się postęp w rozwoju.
Na tym etapie dziecko przejawia przywiązanie do rodziców, u niektórych następuje wzrost umiejętności społecznych, nadal jednak dominuje sztywność w zachowaniu i zainteresowaniach oraz stereotypowe aktywności zabawowe.
Jeśli w zachowaniu Twojego dziecka niepokój wzbudza:
- powtarzanie określonych niefunkcjonalnych ruchów ciała (stereotypie)
- niechęć i opór wobec zmian ( trudności adaptacyjne)
- problemy z nawiązaniem kontaktu i utrzymaniem relacji z innymi ludźmi
- nietypowe używanie przedmiotów i zabawek, tendencja do powtarzających się i schematycznych zabaw
- trudności w rozumieniu znaczenia słów i kontekstu wypowiedzi
- zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej
- trudności w rozwoju mowy
- brak umiejętności naśladowania
- niechęć do kontaktu fizycznego
- dziwaczne reakcje na bodźce słuchowe, smakowe i/lub wzrokowe
Zapraszamy na spotkania diagnostyczno – konsultacyjne z psychologiem dziecięcym, który pomoże właściwie zdefiniować obszary problemowe oraz ukierunkuje dalsze postępowanie terapeutyczne.